زبان دین کلامی است اما زبان رسانه‌ای تصویری است هرچیزیکه کلامی است اگر به تصویر درآید ناچاراً تعین می‌یابد و تعین یابی محدودیت آفرین است از همین رو دین محدود و محصور می‌گردد.

حتا افراد مثل «نیل پستمن» معتقد است هر پیام که از طریق تلویزیون ارایه شود آن پیام فاسد می‌شود. البته دیدگاههای مخالف هم وجود دارد. که اینطوری نیست. و رسانه می‌تواند متناسب با فهم مخاطبان دین را ارایه ‌دهد.

گذشته از آن "پستمن" به نقل از «جاک ایلول» می‌گویند تلویزیون یک اسطوره است و جزء واقعیت زندگی امروز است افسانه است که واقعیت آن را همه قبول دارند. اصولاً دنیای امروز، دنیایی رسانه است و بحث دین هم ، بحث تنها مسلمانان نیست دنیای مسیحیت، سالها است که در ارتباط رسانه و دین کار می‌کنند. فیلم «مصایب مسیح» را وقتی می‌بینید تا آن اندازه به دین و رسانه پرداخته است که معرفت انسانها را نسبت به دین ارتقاء می‌دهد درست است برخی گفته‌اند که روایات ما با تلقی ایکه از مسیح در این فیلم شده است، سازگار نیست. در حالیکه خود سازنده‌ای این فیلم استرالیایی است و گفته‌اند که براساس تلقی استرالیای نوشته است.

مطالعات مربوط به دین و رسانه در دنیای مسیحیت مطرح شده است و مسیحیت بدلیل که دراروپا مطرح شده ورسانه هم در اروپا ظهور کرد و مسیحیت هم می‌خواستند از این رسانه استفاده کند.

جالب است که اولین چاپ کتاب دراروپا کتاب مقدس بود و اولین پیام که از رادیو پخش گردید هم پیام دین بود. این نشان می‌دهد که رابطه‌ای بسیار جدّی میان دین و رسانه وجود دارد.

بلی پروتستانها بدلیل که روشنفکر بودند بیشتر مبحث رسانه را طرح کرده بودند و تعداد از کلیساییان بودند که می‌گفتند رسانه پیامش دینی نیست. و سازگاری با دین ندآرد.

در ایران بعد از انقلاب اسلامی بحث دینی‌شدن رسانه‌ها مطرح شده است و شاید در کشورهای اسلامی اولین کشور بوده باشد که به این موضوع پرداخته است.

ادامه دارد........